Bundels van licht geven exact de grens aan. Deze felle pilaren, die in de hoogte lijken te verdwijnen, herinneren aan een dag vol verdriet. Wanneer je van bundel naar bundel wandelt, met de klok mee, beeld je dan even in dat alles aan je rechterhand in puin ligt.

Nog veel Rotterdammers kunnen zich de bombardementen als de dag van gisteren herinneren. Voor veel mensen in Landen als Syrie, Iran, Irak en Afghanistan zijn bombardementen, aanslagen en verdriet harde realiteit.  Van gisteren, vandaag en waarschijnlijk ook van morgen.

Rond een uur of 5 ‘s middags, op die 14e mei, was het meeste stof uit de lucht verdwenen en werd de schade zichtbaar; nog meer stof. Oplaaiende branden en her en der toch nog een gebouw overeind. Ogenschijnlijk onaangetast, zoals het Stadhuis en het Postkantoor. In nog geen kwartier  zorgden 54 Heinkels met een gezamenlijke lading van 97.000 kilo aan bommem voor 800 doden en 80.000 daklozen.

Het bonkende hart van Rotterdam was weggevaagd.  De eeuwenoude slagaders lagen er doelloos en verlamd bij.

Het leven was ondanks deze verminking niet uit de stad verdwenen. In het voortdurende geweld bouwde men met man en macht aan herstel. Voor deze unieke transplantatie ontwierp men zelf een nieuw hart.

De operatie bleek succesvol. Opvallend is dat in dezelfde periode  de stripfiguur  Ketelbinkie is geboren; Een Rotterdamse knul met superkrachten. Gebaseerd op een smartlap uit 1940 uit het hoorspel; ” vrouw aan boord “.

Rotterdam kwam na de oorlog sterker terug dan ooit. Met een uitgebalanceerd dieet van import, export, architectuur, innovatie, kunst, design, sport, visie en de spirit van Ketelbinkie, ontwikkelde Rotterdam zich opnieuw tot een bruisende stad van wereldformaat. De stad werd zelfs krachtiger dan ooit tevoren.

De gezonde uitstraling van Rotterdam trok honderdduizenden mensen van over heel de wereld naar de stad. Omdat hun eigen thuishaven door oorlog, armoede, honger of religieus geweld, onleefbaar was geworden. In Rotterdam vonden zij bescherming en bouwden zij in vrede een hoopvolle toekomst voor zichzelf en hun kinderen.

73 jaar geleden was Rotterdam op sterven na dood. Vandaag, een BLAAKend gezonde  Ketelbinkie die met opgestroopte mouwen de toekomst toelacht.

Ik wens de mensen in Damascus, Kabul, Teheran, Baghdad en alle dorpen en steden ter wereld die nog dagelijks een 14 mei ervaren, hun eigen Ketelbinkie toe.

Arjan Eikelenboom